سنسور القایی

سنسور القایی یا سنسور های proximity سنسور هایی میباشند که توانایی تشخیص فلزات بدون اینکه تماس فیزیکی با آنها داشته باشند را دارند. به همین جهت به آنها سنسور های مجاورتی نیز میگوییم.

به عبارتی دیگر سنسورهای القایی، سنسورهایی بدون تماس یا مجاورتی میباشند که تنها در مقابل فلزات عکس العمل نشان می دهد و می تواند بخش فلزی را شناسایی کند و اطلاعات را به المان های الکتریکی و الکترونیکی مانند رله ها، سلونوئید ولو ها، و کنترلرهای الکتریکی مانند PLC ارسال کند.

این سنسور ها در ابعاد و اشکال مختلف همچنین با خروجی های مختلف تولید میشوند و در صنایع مورد استفاده قرار میگیرند. 

روش عملکردی سنسور القائی به این صورت میباشد که بوبین سنسور یک میدان الکترو مغناطیسی AC تولید میکند. زمانی که فلز در فاصله دید سنسور قرار میگیرد در سطح خارجی آن جریان های گردابی یا Eddy Current تولید میشود که خود این جریان ها گردابی تولید یک میدان الکترومغناطیسی میکنند.

جهت این میدان مغناطیسی مخالف با جهت آن میدانی میباشد که خود سنسور ایجاد میکند. بنابر این دامنه میدان کاهش پیدا میکند و سنسور این تغییر دامنه را تشخیص داده و متوجه میشود که یک جسم فلزی روبروی آن قرار دارد.